Basler Dybli Stamm – Fasnacht 2007
Gwaltigi Fortschritt – Zrugg zem Dier?
Alldaag kasch im Bligg go lääse,
es syyge seer gwaltdäätig Wääse,
die Fremde, wo ze uns migriere,
zem vo uns nur z brofidiere.
Die Sicht isch aber seer verkiirzt,
mit Populismus gsalzt und gwirzt
(so ganz im Sinn vor SVP,
Auns und äänlig Pagg no mee).
Luegsch mol gnauer in d Stadisdik
– im Kapitel Kriminalistik –
denn gseesch, d Schwyzer sin kai Ängeli
eender glyychi beesi Bängeli.
Drum wämmer, gleest vo Häärkunft, Rasse,
(ass s Comité uns nit ka schasse)
uff däm Zeedel do brobiere
s Gwaltprobleem z analysiere.
D Beschtandesuffnahm isch, was glaar isch,
schoonigsloos und exemplaarisch:
In dr Schuel – hit deent s drnääbe –
leersch, was s bruucht fir s schpeeter Lääbe.
"Hösch, Di Znyyni do, so main y,
gheert jetz my, suscht hau Dr aini."
Wenn s mit de Noote nit guet schtoot
wird kurzerhand im Leerer droot.
Amogg-Lauffe kunnt als wie mee
(zem Gligg in dr Schwyz no sälte gsee).
D Leerer luege-n-in aller Rueh
vom Leererzimmer däm Dryybe zue,
und d Eltere, die kimmret s sälte,
zwische-n-ihne-n-und de Goofe liige Wälte.
Suffe, Vandaliere, Schleegerey,
– am liebschte mit dr Bolizey –
zem Byschbyl e Demo scheen uffmische
ooder uff Maischter-Ziircher dresche.
Und kunnt s nit grad in dr Daagesschau,
denn intressiert das doch kai Sau.
Wuurdsch yyschrytte-n-und eppis saage,
landsch emänd im Granggewaage.
Ändlig achtzää, Autifaare!
Dr Babbe zaalt e schnälle Kaare,
und kunnsch bim Raase denn in s Draume
dien glyy mol Lyyche s Drottwaar saume.
Worum git s die schnälle, groosse
Auti bi uns uff de Schtrosse?
E Verbott, das wär vyl z haart:
Fir freyi Burger freyi Faart!
Speeter Mol, mit Frau und Goofe,
losst sich d Beziehigs-Kataschtroophe
(Achtung jetz, do kunnt e beese)
aifach mit em Schtuurmgweer leese.
Z Bärn, do dien si ummegammle,
wän d Waffe-n-aifach nit yysammle,
dä Schaade syg kollateral
de Generäl drum schyssegaal.
E Froog, wo jeede vo uns bloggt,
het dr Mani Matter gfroggt:
Eb Du dr Unterschiid denn kennsch
zwische-n-em Schimpans und Mensch?
D Antwort druff fallt uns do schwäär,
dr Mensch haig Hemmige, maint är.
Dasch eenter lätz, das gseet me dyytlig:
Schimpanse sin verglyychswys friidlig!
Mir mainte drum, die Froog zellt nit,
will s gar kai Unterschiid me git.
Zwor git sich d Menschhait zivilisiert,
luegsch gnauer, isch das nur massgiert,
in jeedem vo uns schtäggt no immer
e Kärn vom Dier - oder gar schlimmer:
Eb syydig bissig Pitbull-Binggis,
eb Raubkatz (ächtsch d Martina Hinggis?)
eb Wildsau, wo bim ummerenne
d Sichrige dien duurebrenne.
Und denne git s jo au no die,
wo wäg-gaffe wie blindi Kieh,
oder wo sich s Muul dien lägge
und dr Kopf in Sand dien schtägge.
Ai ainzig Dier muess drunter lyyde,
s isch d Duube, daas Symbol vom Friide.
Uff dääre-n-arme wird doch hitte
ummedrambbt und ummegritte.
Drum zaichnet sich fir s Gwaltprobleem
ai Leesig ab, die wär extreem:
S hilft kai Gsetz, kai Bolizey,
kai mediaal Bolidiker-Gschrey.
D Gwalt im Mensch muesch aggzeptiere
und halt e bitzli inveschtiere,
in e scheeni neyi tolli
Mensche-n-Aalaag doo im Zolli.
Deert miesste mir uns nimm verschtelle
und kennte mache, was mer welle ...
Wau-Wau – Grrrrrr – Oink – Muuuuu
Am Zyschtig goot me nit in Zolli, sondern an d Ladärne-
Usstellig uff em Minschterblatz und au an d Waage- und
Requisite-Usstellig bi dr Kasärne
|
